عسل یکی از ارزشمندترین و ارزشمندترین محصولات طبیعی است که از زمان های بسیار قدیم به بشر معرفی شده است.
همچنین عسل گون سالار در خمین نه تنها به‌عنوان یک محصول تغذیه‌ای، بلکه در بهداشت توصیف شده در طب سنتی و به‌عنوان یک درمان جایگزین برای شرایط بالینی از بهبود زخم تا درمان سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هدف از این بررسی، تأکید بر توانایی عسل و کثرت آن در جنبه های دارویی است.
به طور سنتی از عسل در درمان بیماری های چشمی، آسم برونش، عفونت گلو، سل، تشنگی، سکسکه، خستگی، سرگیجه، هپاتیت، یبوست، کرم زدگی، انبوه، اگزما، التیام زخم ها و زخم ها استفاده می شود و به عنوان ماده مغذی استفاده می شود.
مکمل. ترکیبات عسل دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد التهابی، ضد تکثیر، ضد سرطان و ضد متاستاتیک گزارش شده است.
شواهد بسیاری حاکی از استفاده از عسل در کنترل و درمان زخم ها، دیابت، سرطان، آسم و همچنین بیماری های قلبی عروقی، عصبی و گوارشی است.
عسل با خواص فیتوشیمیایی، ضد التهابی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی، نقش درمانی بالقوه ای در درمان بیماری دارد. فلاونوئیدها و پلی فنول ها که به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند، دو مولکول فعال زیستی اصلی موجود در عسل هستند.
بر اساس متون علمی مدرن، عسل ممکن است برای درمان بیماری های مختلف مانند دیابت، تنفسی، گوارشی، قلبی عروقی و سیستم عصبی مفید باشد و اثرات محافظتی داشته باشد، حتی در درمان سرطان نیز مفید است، زیرا انواع مختلفی از آنتی اکسیدان ها وجود دارد.
در عسل در نتیجه می توان عسل را به عنوان یک عامل درمانی طبیعی برای اهداف دارویی مختلف در نظر گرفت. شواهد کافی وجود دارد که استفاده از عسل را در مدیریت شرایط بیماری توصیه می کند.
بر اساس این حقایق، استفاده از عسل در بخش های بالینی بسیار توصیه می شود.
