علاوه بر این، این وضعیت تغذیه می تواند منجر به تغییر مقدار pH در رحم شود. این به نوبه خود تأثیر منفی بر لانه گزینی سلول تخمک بارور شده در رحم دارد. سطوح بالای اوره بیشتر در مزارع یک علف و مرتع در پاییز رخ می دهد.
تغذیه اضافی یونجه یا سیلو از اولین رشد و استفاده از خوراک دام باگاس پر انرژی (ذرت دانه ای، تفاله خشک، تریتیکاله، جو و غیره) می تواند محتوای اوره شیر را کاهش دهد. افزایش محتوای اوره شیر ناشی از مرتع یا علوفه سبز توسط گاوها در یک سوم پایانی شیردهی به راحتی قابل تحمل است.
باید از کمبود انرژی جلوگیری کرد
یک پارامتر معنی دار برای ارزیابی تامین انرژی حیوانات، محتوای پروتئین شیر است که بهینه آن بین 3.2 تا 3.8٪ است. کمتر از محتوای پروتئین 3.2٪، کمبود انرژی را می توان فرض کرد، و بالاتر از محتوای پروتئین 3.8٪، مازاد انرژی را در نظر گرفت. با تولید روزانه 40 تا 50 کیلوگرم شیر، این حد پایین به حدود 3 تا 2.9 درصد پروتئین کاهش می یابد (اثر رقیق سازی). اصولاً باید با تأمین خوراک اولیه و غلیظ کافی از کمبود انرژی جلوگیری کرد.
این که آیا کمبود انرژی در ارتباط با بیماری متابولیک کتوز (= استونمی) وجود دارد یا خیر، می‌تواند از FEQ (نسبت چربی به پروتئین) نیز خوانده شود. گاوهایی با FEQ بالای 1.5 در چهار ماه اول پس از زایمان در معرض خطر کتوز هستند.
ابزار بسیار دقیق‌تری برای شناسایی کتوز نسبت به FEQ، KetoMIR است که می‌توان آن را در برنامه تلفن همراه RDV و در مدیر گله LKV یافت. اگر تعداد حیوانات در کلاس های 2 و 3 KetoMIR بیشتر باشد، ممکن است کمبود انرژی در گله به شکل کتوز با اثرات مربوطه بر سلامت و باروری وجود داشته باشد.
ترکیبات شیر به عنوان تفسیر تغذیه.jpg
گزارش روزانه LKV نشان می دهد که کدام گاوهای شیرده پیر در معرض خطر چاقی هستند.
